Το Ακάπνιστο Μέλι

Ακάπνιστο ή άκαπνον μέλι, καλείται εκείνο το μέλι που δεν έχει καπνιστεί. Με άλλα λόγια, κατά την διάρκεια του τρύγου, δεν χρησιμοποιήθηκε καπνός, προκειμένου το σμήνος να ηρεμήσει για να γίνει αφαίρεση εκείνων των κηρηθρών με το ζηλευτό μέλι τους.

Ιστορικά, η πρώτη αναφορά γίνεται από τον Στράβωνα στα Γεωγραφικά του χωρίς, όμως, να παρέχει τις ανάλογες λεπτομέρειες. Έπειτα, ο Πλίνιος στη Φυσική του Ιστορία, μιλά για το άκαπνον μέλι, το οποίο και το θεωρεί άριστον.

Τη δεκαετία του ΄20 (1927), ο Βασίλειος Φάβης με άρθρο του που είχε τίτλο “Ακάπνιστο μέλι”, διατύπωνε μια αλλιώτικη άποψη. Συγκεκριμένα, από αρχαίους και Βυζαντινούς συγγραφείς, δεν γίνεται λόγος για ακάπνιστο κατά τον τρύγο μέλι, αλλά για εκείνο που δεν έχει θερμανθεί στην πυρά και λόγω αυτής της θέρμανσης, κατά κάποιον τρόπο έχει καπνιστεί. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει, μετά από έρευνα ορισμένων ονομάτων που έδιναν σε κάποιες κατηγορίες μελιού, αλλά και λαογραφικών καταγραφών. Έτσι, κατά τον Φάβη, η μεγάλη ποσότητα μελιού που προοριζόταν για τον έμπορο, αποχωριζόταν από τις κηρήθρες με σύνθλιψη από τα χέρια και επειδή το μείγμα περιείχε ακαθαρσίες από το γόνο και νεκρές μέλισσες, τοποθετούνταν πάνω σε φωτιά. Τότε , προέκυπτε ένα εξευμενισμένο διαυγές μέλι που γινόταν περισσότερο εμπορεύσιμο.............
...............................