Οι σιδηρόφρακτοι πολεμιστές της Μεσαιωνικής Δύσης

Στις περισσότερες σύγχρονες δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες, οι λέξεις που χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν τον όρο “ιππότης”, σημαίνουν ουσιαστικά τον έφιππο πολεμιστή. Με τον τρόπο αυτό, ο όρος αυτός αποδίδεται στα γαλλικά “chevalier”, στα ισπανικά “caballero”, στα γερμανικά “ritter” και στα ιταλικά “cavaliere”. Μόνο στην αγγλική γλώσσα χρησιμοποιείται ο όρος “knight” προερχόμενος από τη γερμανική λέξη “knecht” που σημαίνει ακόλουθος ή υπηρέτης. Όλοι οι παραπάνω όροι που χρησιμοποιήθηκαν και επιβλήθηκαν από μεταγενέστερους ιστορικούς. Διότι, για τους ανθρώπους του Μεσαίωνα, ο ιππότης αποκαλείτο πάντα με τη λατινική λέξη “miles” που σήμαινε στρατιώτης.

Δημιουργήθηκε μια νέα τάξη επαγγελματιών πολεμιστών, εκείνη της ιπποτικής τάξης με μεγάλη ακμή από τον 11ο αιώνα έως το τέλος του Μεσαίωνα, δηλαδή τον 15ο αιώνα. Ωστόσο, επιβίωσε και τους επόμενους αιώνες αποτελώντας τη βάση της επερχόμενης ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Κατά την περίοδο του ύστερου Μεσαίωνα και της Αναγέννησης (14ος-16ος αιώνας), παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη ακμή του ιπποτικού ιδεώδους με την άνθηση των ιπποτικών αγώνων και την συνεχής αυξανόμενη εμφάνιση κειμένων που υμνούσαν την ιπποσύνη. Βέβαια, την ίδια περίοδο άρχισε και ολοκληρώθηκε και παρακμή του θεσμού, με βασικό αίτιο τα ίδια στοιχεία που βοήθησαν στην ανάπτυξή του......
....................................................